موش صحرایی داری عجیب است، این جانداران به سرطان بسیار مقاوم هستند، تقریبا ۲۰ دقیقه بدون اکسیژن زنده می‌مانند و به سختی درد را حس می‌کنند. اکنون تحقیقات جدید نشان می‌دهد، موش های صحرایی حتی عجیب تر از چیزی هستند که دانشمندان پیش از این تصور می‌کردند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد، هنگامی که این جانداران عجیب از اکسیژن محروم می‌مانند، سوخت و ساز بدن آنها رفتاری شبیه به یک گیاه در پیش می‌گیرد. بر خلاف همه داران دیگر، هنگامی که به سلول های مغز موش صحرایی اکسیژن نمی‌رسد، این سلول ها از انرژی تخلیه نمی‌شوند و نمی‌میرند.
در واقع، زمانی که فروکتوز به طور مستقیم به مغز و قلب موش صحرایی پمپاژ میشود، این اندام با بهره بردن از فروکتوز به عنوان انرژی، حتی بدون حضور اکسیژن هم زنده می‌مانند. در شرایطی مشابه، قلب و مغز موش کارایی خود را از دست می‌دهد.
محققان در کمال تعجب مشاهده کردند، ضربان قلب این پس جانور در شرایط استفاده از فروکتوز به همان خوبی گلوکز است. این نشان می‌دهد که این دار می‌تواند به خوبی از هر دو نوع سوخت و ساز بهره ببرد.
این مطالعه تنها به دلیل آشکار کردن زیست شناسی واقعی این موجودات عجیب اهمیت ندارد، بلکه همچنین این پرسش را مطرح میکند که آیا سلول های انسان هم می توانند بدون اکسیژن زنده بمانند؟
گری لوین یکی از محققان این تیم تحقیقاتی از بخش پزشکی مولکولی مرکز ماکس دلبروک در انجمن هلمهولتز، می‌گوید: "بیمارانی که سکته قلبی یا یک سکته مغزی را تنها پس از چند دقیقه محرومیت از اکسیژن تجربه کرده اند، متحمل آسیب های جبران ناپذیری می‌شوند. به لحاظ تئوری برای بهره بردن از این سوخت و ساز غیر معمول، تغییرات کمی لازم است.”
اگر سلول های انسان بتوانند به این روش دوباره تنظیم مجدد شوند، اندامهای حیاتی می‌توانند پس از یک سکته مغزی یا قلبی، بدون آسیب جدی دوباره به حالت عادی بازگردند. همچنین در تحقیقات دیگری، دلیل غیر قابل نفوذ بودن درد به این داران مشخص شده است، چیزی که به گفته دانشمندان، می تواند، به توسعه داروهای مسکن درد بهتری برای انسان ها منجر شود.
این حیوانات معمولاً گیاه خوار و سمرو میباشد. سم‌های پای این جانوران دارای یک الی چند شنگل میباشد. شنگلها شکل پنجه را داشته می‌تواند توازن بدن حیوان را مساوی نگه دارد. در جهان ۲۲۰ نوع ازاین حیوانات وجود دارد از جمله ۱۳ نوع در افغانستان شناسائی گردیده‌است. تمامی اینگونه جانوران دار میباشد. اینگونه حیوانات دارای اهمیت اقتصادی میباشد. با افزایش شهر سازی تعداد آن روز تا روز کم شده میرود.
گراز یا خوک وحشی اورآسیا نوعی خوک است که نیای بیشتر خوک‌های اهلی به‌شمار میرود. این حیوان بومی بیشتر مناطق شمالی و مرکزی اروپا، نواحی مدیترانه‌ای (از جمله کوه‌های اطلس در شمال آفریقا) و بیشتر مناطق آسیا است. نسل این حیوان در شمال آفریقا و برخی نقاط اروپا منقرض شده‌است. گراز توسط انسان به نقاط دیگر دنیا از جمله بخش‌های از ایالات متحده و آرژانتین و نیز استرالیا وارد شده‌است. گراز دارای ناخن‌های درازیست که در صورت مواجهه با خطر ناخن می‌کشد.
بدن گراز بسیار متراکم است، سر بزرگ و پاها نسبتاً کوتاه است. خز او از موهای زبر و ضخیم و بلندی است که در پشت سر و گردن تا شانه و تا وسط بدن بلندتر است. رنگ آن از خاکستری تیره تا سیاه و قهوه‌ای متغیر است. اما در نواحی مختلف تنوع رنگی زیادی مشاهده میشود به طوری که گرازهای مایل به سفید در آسیای میانه دیده شده‌اند. گرازها در بچگی روشنتر همراه با خطوط قهوه‌ای هستند اما با بالا رفتن سن این خط‌ها کمرنگ تر شده و در بزرگسالی خاکستری یا قهوه‌ای تیره می‌شوند.
گرازهای نر بزرگسال از ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر طول دارند و ارتفاعشان از شانه تا زمین به ۹۰ سانتیمتر می‌رسد. میانگین وزنشان بین ۶۰ تا ۷۰ کیلوگرم میباشد. با وجود این، تفاوت وزن در میان گرازها زیاد است گزارشهایی از شکار گراز به وزن ۱۵۰ کیلوگرم و حتی گزارشی از یک نمونه فرانسوی در سال ۱۹۹۹ به وزن ۲۲۷ کیلوگرم نیز شده است. گرازهای کوه‌های کارپات به وزن ۲۰۰ کیلوگرم ثبت شده‌اند و این در حالی است که گرازهای روسی و رومانیایی می‌توانند به وزن ۳۰۰ کیلوگرم نیز برسند.
دندانهای آنها می‌تواند برای دفاع و جنگیدن و حفر زمین به کار آید. عاج‌های یک نر بزرگسال حدوداً ۲۰ سانتیمتر میشود که به ندرت بیش از ۱۰ سانتیمتر آن بیرون از دهان می‌آید. اما در مواردی استثنایی طول عاج به ۳۰ سانتیمتر نیز رسیده است که در بیرون از دهان به شکل خمیده و به طرف بالا آمده است. در جنس ماده دندان‌ها کوتاهتر است و به طور استثنایی در ماده‌های مسن به صورت خم شده درآمده‌اند.
حساسیت بویایی گراز ۲۰۰۰ برابر انسان است.
این نوع پلنگ نه تنها در صحرای آفریقا که در برخی از قسمت های شمالی قاره سیاه و همچنین شرق چین هم زندگی می کند. این نوع پلنگ بسیار خطرناک و درنده است و با آرواره هایش هر موجودی را تکه پاره می کند. با توجه به سرعتی که لئوپاردها دارند فرار کردن از دست آنها تقریبا محال است.
احتمالا شما از آن دست افرادی هستید که فکر می کنید فیل ها موجودات آرامی هستند که هیچ آسیبی به انسان نمی رسانند اما سخت در اشتباهید. ساکنان صحرای آفریقا درباره خطرات کشنده فیل ها اطلاعات بیشتری دارند. فیل های صحرای آفریقا اگر به دست ساکنان روستاهای این صحرا تحریک شوند به روستاها دسته جمعی یورش می برند و هر آنچه که سرراهشان باشد زیر پاهای قدرتمند خود خرد می کنند از جمله جمجمه انسان.
قلعه بزرگ حیوانات دنیا همیشه سلطان های خود را دارد. چه با جثه بزرگ و چه با جثه کوچک، بعضی از این حیوانات می توانند خطرناک ترین موجودات برای انسان ها باشند. اگر کنجکاو هستید تا خطرناک ترین حیوانات روی این زمین را بشناسید، این مطلب را از دست ندهید.
– قورباغه زهرآگین
قورباغه زهرآگین از زیرراسته های نوغوکان است. این قورباغه می تواند در رنگ های زیبای مختلفی مانند زرد، طلایی، مسی، قرمز، آبی و سیاه باشد. اما گول ظاهر فریبنده اش را نخورید. این قورباغه از پشت خود یک ماده نوروتاکسین ترشح می کند که می تواند ۱۰ انسان را یکجا بکشد. این موجودات موما در آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کنند.
۹ – بوفالوی آفریقایی
این موجود غول پیکر ۱٫۵ تن وزن دارد! وقتی بوفالی آفریقایی در خطر قرار بگیرد، از شاخ های تیز خود برای دفاع استفاده می کند. این حیوان می تواند ۱٫۷ متر ارتفاع و ۲٫۷ متر طول داشته باشد. دشمن های اصلی بوفالوها شیرهای آفریقایی هستند. اما با این حال بوفالو بیش از هر حیوان دیگری در آفریقا انسان ها را قربانی می کنند. پس ترجیحا سر به سرشان نگذارید.
۸ – خرس قطبی
خرس های قطبی به طور عموم شیر دریایی میخورند، اما قادر هستند سر یک انسان را با یک ضربه از جا بکنند. این حیوانات ۴۱۰ تا ۷۲۰ کیلوگرم وزن دارند. خرس های قطبی جذاب و خوش قیافه هستند، اما یکی از شکارچیان بزرگ انسان ها محسوب می شوند.
۷ – فیل
فیل های آفریقایی گاهی آنقدرها که مردم فکر می کنند دوستانه نیستند. فیل های آفریقایی به طور سالیانه چیزی حدود ۵۰۰ نفر را می کشند.
۶ – کروکدیل آب های شور
سلطان رودخانه ها! کروکدیل آب های شور بزرگترین خزنده روی زمین است. اندازه این حیوانات چیزی حدود ۵ و نیم متر است. این حیوانات در زیر آب می توانند به تندی یک دلفین حرکت کنند. پس ترجیحا نزدیک این کروکدیل ها شنا نکنید، چون می توانند به یک باره یک انسان را قورت بدهند.
۵ – شیر آفریقایی
شیرها تنها گربه هایی هستند که به طور گروهی زندگی می کنند. گزارشات نشان می دهد که شیرهای تانزانیا به طور سالیانه ۷۰ انسان می کشند.
۴ – ه سفید بزرگ
مشهور به خطرناکترین شکارچی دریاها، ه سفید بزرگ تنها بازمانده خانواده خود است و در تمامی اقیانوس های بزرگ زندگی می کنند.
۳ – عروس دریایی جعبه زی
سم جعبه زیان به عنوان کشنده ترین سم های موجود در دنیا شناخته شده است. این سموم که به قلب، سیستم عصبی و سلول های پوستی حمله می کند، می تواند تعداد زیادی از انسان ها را به یک باره از پا بیندازد.
۲ – کبرای آسیایی
با اینکه کبرای آسیایی کشنده ترین سم دنیا را ندارد، با این حال از آنچه دارد بهترین استفاده را می کند. این خزنده می تواند تا ۵۰ هزار کشته در سال بر اثر نیش زدن به جا بگذارد.
۱ – پشه
شاید باور نکنید…احتمالا شیر، بوفالو، مار و سایر حیوانات برایتان کشنده تر به نظر می آیند. اما اشتباه می کنید. پشه ها مسئول بیش از ۲ میلیون نفر در سال هستند. بعلاوه این تعداد، آنها به چیزی حدود ۷۰ میلیون نفر بیماری منتقل می کنند.
جانوران دریا
فقط ماهی ها در دریا زندگی نمی کنند. در دریا نیز مانند خشکی گونه های بسیار متفاوتی از جانوران از نهنگ گرفته تا ستاره ی دریایی و مرغ ماهی خوار از پرندگان دریایی وجود دارند. همه ی جانوران دریایی زیر آب تنفس نمی کنند. شیرماهی ها، فُک ها و دلفین ها از آب بیرون می آیند و هوای آزاد را تنفس می کنند. بنابر این، برای نفس کشیدن باید به سطح آب بیایند.
غذای جانوران آبزی
جانوران ساکن دریاها و اقیانوس ها برای زنده ماندن به همدیگر وابسته اند. برخی جانوران گیاه خوارند، اما برخی شکار می کنند و جانوران دیگر را می خورند.
جانورانی که شکار می کنند و جانوران دیگر را می خورند، جانوران طعمه خوار نامیده می شوند. به جانورانی که خورده می شوند، طعمه می گویند. بعنوان مثال، این نهنگ قاتل، طعمه خوار است. نهنگ، گورماهی یا ماهی ماکرو را شکار می کند. گور ماهی طعمه ی نهنگ است.
شکارچی ها هم طعمه ی جانوران بزرگ ترند. شکارچی هایی که جانوران دیگر آن ها را نمی خورند، شکارچی های عالی نامیده می شوند.
چرخه ی غذایی
وقتی جانوران، جانوران دیگر را می خورند انرژی کسب می کنند. حتی اگر در سنین پیری بمیرند، انرژی از طریق چرخه ی غذایی منتقل می شود. جانوران وقتی می میرند، به خلق زندگی جدید کمک می کنند، به خلق زندگی جدید کمک می کنند.
پلانکتون
پلانکتون ها جانوران و گیاهانی اند که برای تعداد زیادی از جانوران دیگر غذا فراهم می کنند. میلیاردها پلانکتون در اقیانوس ها زندگی می کنند. پلانکتون ها نمی توانند شنا کنند؛ بنابر این جریان آب آن ها را با خود می برد. بیشتر پلانکتون های مختلف بسیار کوچک اند. یک لیوان آب دریا حدود 50000 پلانکتون گیاهی دارد.
استتار (پنهان شدن)
تشخیص بسیاری از جانوران دریایی به خاطر شباهت طرح های روی بدن آن ها با محیط اطراف سخت است. به این موضوع استتار می گویند. استتار کمک میکند تا جانوران وقتی در معرض خطر قرار می گیرند خود را پنهان کنند. جانوران طعمه خوار هم برای غافلگیر کردن طعمه خود از استتار استفاده می کنند.
رومه ایندیپندنت تأکید کرد که چین به دنبال همه الاغ های موجود در دنیا است!
به گزارش العالم، این رومه انگلیسی خاطرنشان کرد که بعضی از کشورهای آفریقایی الاغ به چین را ممنوع کرده‌اند.
این اقدام پس از گزارش نیجریه درخصوص افزایش 3 برابری صادرات الاغ به کشورهای آسیایی در سال گذشته، صورت گرفته است.
بورکینافاسو در همین راستا صادرات پوست الاغ را به چین متوقف کرده است. گفته میشود که از پوست الاغ ماده‌ای به نام به ejiao دست می‌آید که از آن برای ساخت داروهای سنتی چینی و درمان بعضی بیماری‌ها مانند سرگیجه و یا بهبود گردش خون استفاده میشود.
ایندیپندنت خاطرنشان کرد که درخواست روزافزون چین برای واردات پوست الاغ به دلیل کاهش تعداد این جانور در داخل این کشور از 11 میلیون در دهه نود به 6 میلیون میباشد.
این رومه با اشاره به افزایش 3 برابری بهای هر رأس الاغ، از رونق گرفتن تجارت این جانور خبر داد و به نقل از یک مسؤول نیجریه‌ای خاطرنشان کرد که این کشور امسال 70 هزار رأس الاغ به خارج صادر کرده که این رقم سال گذشته 27 هزار رأس بود، و این امر می تواند باعث نابودی این جانور در نیجریه شود.
آلفرد هیچکاک، پرندگانش را خیلی خوب نمی‌شناخت، در غیر این صورت از کلاغ و مرغ نوروزی در فیلم ترسناک پرندگانش استفاده نمی‌کرد. پرندگان واقعا وحشتناکی در قاره‌های مختلف و در جزایر دورافتاده کمین کرده اند که جزء ترسناک‌ترین و آزاردهنده‌ترین حیوانات به شمار میروند و در اینجا با برخی از آنها آشنا می‌شوید.
پلیکان سفید بزرگ
پلیکان‌های سفید بزرگ در سواحل اوراسیا پرسه می‌زنند و منقارهای چند گالنی خود را با ماهی و موجودات دریایی پر می‌کنند. هرچند آنها محدودیت زیادی برای بلعیدن طعمه یا شکار حیوانات بسیار بزرگتر هم ندارند. اخیرا فیلمی از یک پلیکان در پارک لندن گرفته شده که یک کبوتر در دهان دارد و سپس آن را زنده زنده قورت می دهد. پرندگان کمی می‌توانند به این سادگی یک پرنده دیگر را قورت دهند. حتی مرغ‌های نوروزی بالغ و قره غازهای جوان هم غرق و بلعیده شده اند.
کرکس گینه
کرکس‌های گینه پرندگان فوق العاده ترسناکی هستند. این پرندگان وحشی با منقارهای تیز به صورت گروهی شکار می‌کنند و داران کوچک را می‌کشند. بااین حال ظاهر آنها وحشتناک‌تر است. آنها پرهای تیره‌ای دارند که از میان آنها گردنی شبیه مار بیرون آمده است. سر آنها تقریبا بدون پر است و تنها چند پر به آن چسبیده است. چشمان خیره و قرمز روشن به ظاهر ترسناک آنها می‌افزاید. برای حل اختلافات ارضی، نر‌ها با مهمیزهای تیز پاهایشان به هم حمله می‌کنند و حریف خود را با منقارهای تیزشان زخمی می‌کنند.
آنهینگا
این پرنده که بیشتر با نام پرندگان مار شناخته می‌شوند، وقتی از عمق باتلاق بالا می‌آید، فقط گردن و منقار تیزش قابل مشاهده است. این پرندگان آبی عجیب کاملا سیاه هستند و صدای عجیبی دارند و می‌توانند به آرامی در آب فرو روند و سپس کاملا زیر آب ناپدید شوند. این پرندگان با ظاهر ترسناک و عادات اسرارآمیز خود الهام بخش خرافات و افسانه‌های زیادی بوده اند. برای کمک به غواصی این پرنده، پرهایشان کاملا ضدآب نیست و خیلی وقت‌ها دیده شده که خشک از زیر آب بیرون آمده اند.
مرغ مقلد هود
مرغ مقلد هوک یکی از پرندگان جزایر گالاپاگوس اکوادور است. این پرندگان نغمه خوان با کمبود منابع غذا و آب شیرین در جزایر خشک گالاپاگوس سازگار شده اند و خون پرندگان دریایی جوان را می‌نوشند. نوک خمیده و تیز آنها برای این روش تغذیه نفرت انگیز مناسب است.
فنچ خون آشام
فنچ‌های خون آشام با استفاده از نوک تیزشان که برای گرفتن ات سازگار شده، عادت وحشتناکی پیدا کرده و به پرندگان بالغ و جوان و با هر ابعادی نزدیک می شوند و با پاهایشان به آن ها چنگ می‌زنند و سپس آنها را با نوکشان زخمی می‌کنند و خونشان را میخورند. فرار کردن از دست این خون آشام کوچک سخت است و به خاطر متابولیسم بالایی که دارد خیلی زود دوباره برمی گردد.
عسلیاب بزرگ
عسلیاب‌های بزرگ با هدایت انسان‌ها به سوی کندوهای عسل، رابطه قوی با آنها ایجاد کرده اند. اما تنها پرنده‌ای که به انسان‌ها در کسب و کار کمک میکند رفتار عجیب و ترسناکی دارد. آنها بدون پر از تخمی بیرون می‌آیند که در لانه یک پرنده نغمه خوان گذاشته شده و سپس با قلاب نوک خود جوجه‌ها را می‌درند و میخورند و در نهایت تنها جوجه عسلیاب باقی می‌مانند. هرچه این پرندگان بزرگتر می‌شوند قلاب نوکشان کم کم از بین میرود.
عقاب تاجدار آفریقایی
جنوب مرکزی و شرق آفریقا زیستگاه حیوان بزرگی است که ممکن است حتی انسان را هم بخورد. عقاب تاجدار آفریقایی یکی از بزرگترین پرندگان شکاری این سیاره است و میمون‌ها یکی از غذاهای اصلی آنها به شمار میرود. حتی یکی از این عقاب ها یک بچه هفت ساله را در راه مدرسه ید و مردم با زحمت توانستند کودک را از چنگال او بیرون بکشند. آنتلوپ‌ها یکی دیگر از غذاهای مورد علاقه آنها هستند که متاسفانه تعدادشان در زیستگاه آنها کاهش یافته است. در یک نمونه دیگر، یک جمجمه کوچک انسان از لانه عقاب‌های تاجدار آفریقایی کشف شد.
سنگ‌چشم خاکستری بزرگ
این پرنده یکی از بستگان فوق العاده کلاغ هاست. این پرنده نغمه خوان یک شکارچی وحشی است که صدای پرندگان دیگر را تقلید میکند و وقتی نزدیک شدند آنها را می‌کشد. از آنجا که این پرندگان چنگال ندارند، طعمه خود را به طرف نزدیکترین سیم خاردار یا بوته خار می‌کشانند و پس از زخمی شدن آنها را می‌درند و میخورند.
مرغ طوفان غول پیکر قطب جنوب
فیلم‌های پنگوئن نتوانسته اند سایه‌های تیره و ترسناکی که بر سر این پرندگان دوست داشتنی وجود دارد آشکار کنند. مرغ‌های طوفان قطب جنوب ۸ کیلوگرم وزن دارند و طول آنها با بال های باز است به دو متر می‌رسد. آنها به کلونی‌های پنگوئن‌ها حمله می‌کنند و هیچ پنگوئنی از خطر این پرندگان دریایی با چشمان زرد و ظاهر ترسناک در امان نیست.این پرندگان حملات بی رحمانه و وحشیانه‌ای مثل عقاب دارند.
لک‌لک کفن‌ودفن یا لک‌لک مارابو
لک لک مارابو واقعا ترسناک‌ترین پرنده ای است که روی زمین زندگی میکند. این موجودات بزرگ شاید بزرگترین پرندگان این سیاره باشند که ارتفاعشان به ۱.۵ متر و طولشان با بال‌های باز به ۳ متر می‌رسد. سر گوشتی و بی موی آنها اغلب با خون لکه دار شده در حالی که طول منقار استخوانی رنگ بزرگشان به ۳۵.۵ ساتیمتر می‌رسد. به دلیل ظاهر و عادات غذاییشان به این پرنده، لک لک کفن و دفن هم می‌گویند و با صدای وحشتناکی که دارند شکارچیان را از کشته هایشان دور می‌کنند. این لک لک‌ها بچه هایی که به آنها نزدیک شوند را می‌کشند؛ کاملا برخلاف تصویری که از آنها داشتیم که «بچه‌ها را لک لک ها می‌آورند.»
وقتی که دوزیستان تحریک گردند یا وقتی که با خشونتت در دست گرفته شوند از مثانه آنها مایعی شفاف خارج میگردد که کاملا" بی زیان ومعمولا" بی مزه است . همچنین وقتی دوزیستی توسط دشمن با خشونت گرفته شود ، مقدار خیلی کمی مایع از غدد پوستی ترشح می گردد که این ترشح در صورت ورود به بدن دشمن برای او زیان آور خواهد بود . این سم از نظر مقدار و شدت در گونه های مختلف فرق می کند .
پوست دوزیستان بدون دم دارای غدد زیادی است . این غدد امکان دارد آنچنان کوچک باشند که توسط چشم غیر مسلح دیده نشوند و پوست کاملا" صاف به نظر آید و یا ممکن است بزرگتر باشند ، که در ان صورت پراکنده بوده یا مجتمع می باشند و به صورت زگیل ها و غدد پاروتوئید در وزغها وچین های طرفی پشتی در بعضی از قورباغه ها دیده می شوند.
تصور می گردد که این غدد دو نوع باشند : غدد مخاطی و غدد مترشحه سم . عمل اصلی غدد مخاطی یا لزج همکاری در فرایند تنفس بوسیله پوست است . اگرچه برخی تصور می کنند که این ترشحات نقش ثانویه ای نیز د حفاظت دارند و این نقش بواسطه وجود الکالوئیدی در آن است که به عنوان یک مخدر ( بیهوش کننده ) عمل می نماید .
غددی که سم زیادی ترشح می کنند ، گاهی اوقات آنچنان کوچک هستند که توسط چشم غی مسلح قابل رویت نمی باشند ، اما اغلب به صورت برآمدگیهای واصح و برجسته ای بایکدیگر اجتماع حاصل می نمایند و در چنین حالتی گاه منافذ بوضوح برای چشم غیر مسلح قابل رویت می باشند . ترشحت این غدد دارای خاصیت اسیدی هستندو تصور میرود که بعنوان یک ماده تشنج زا عمل نمایند .
سم دوزیستان مثل سم مارها ضد عفونی نیست ، اما روی قلب وسیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد .
سم وزغ اروپایی با گیاه انگشتانه مقایسه شده است . طی ازمایشهای بسیار ثابت شده که اگر سم یک وزغ به بدن جانوری تزریق شود ، باعث مرگ جانور خواهد شد که مقدار سم متناسب با اندازه جانور است .
اگر سگ جوانی یک بار وزغی را به دهانش بگیرد ، هرگز این عمل را تکرار نخواهد کرد ، و شابد به مدت 24 ساعت یا حتی بیشتر پس از این کار متحمل ناراحتی های زیادی گردد . مارها بدون هیچ ناراحتی ظاهری وزغها رامی خورند . راسوهای متعفن یا اسکانک ها به عنوان غذا ، علاقه زیادی به وزغها دراند ، اما قبل از اینکه آنها را بخورند ، بشدت وزغها را در زیر پنجه های خود برروی چمن ها ویا سایر سبزی های زمینی می غلتانند تا سم از غده سمی آنها خارج شده ، روی چمن ها مالیده شود .
تغذیه قورباغه کیسه دار فلوریدا از وزغها است ، اما بلافاصله پس از متورم شدن وزغ ، سم را از دهان خود پرتاب می کند که اگر قورباغه در آب قرار گرفته باشد این سم در سطح آب بصورت توده های کف مانند سفید و مشخصی شناور میشود .
قورباغه ها نسبت به وزغها سم کمتری در پوست دارند وبعنوان غذای تمام انواع جانوران بخصوص پرندگان بکار میروند . حواصیل ها بیشتر از قورباغه های سمی تغذیه می کنند ، قورباغه های پلنگی در معده پرنده ای بنام غواص یافت شده اند .
سمی که از پوست دوزیستان بدون دم ترشح میشود دارای خاصیت دفاعی در برابر جانورانی است که از آنها تغذیه می کنند و روی انسان اثری ندارد .ترشحات سمی ، حتی اگر روی دستها مالیده شوند نمی توانند باعث ایجاد یا تشکیل زگیل گردد ، ولی در صورتیکه از دستها بداخل دهان یاچشمها برده شود باعث سوزش یا حساست زیاد و درد بسیار در آن ناحیه میگردد .
گفته شده است که یک ویولنیست آلمانی قبل از شروع به نواختن ، عمدا" وزغها را بدست می گرفته است تا ترشحات آنها از تعرق زیاد دستها جلوگیری نماید .
دُرنای سیبری (نام علمی: Grus leucogeranus) پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز میکند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک‌ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته‌است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شده که جمعیت مرکزی منقرض شده و جمعیت غربی قطعاً منقرض خواهد شد (چون فقط یک پرنده باقی مانده و افزودن پرنده‌های جمعیت شرقی به آن نتیجه نداده‌است). جمعیت شرقی که در واقع تنها گروه موجود از درنای سیبری است تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌آیند، از اعضای این گروه بیش از ۳ هزار درنا باقی‌مانده که زیستگاه زمستانی تقریباً تمام آنها در دریاچه پویانگ و اطراف آن است.
جمعیت غربی و مرکزی تابستان‌ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان‌گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می‌آمدند. از گروه مرکزی در سال ۱۹۹۲ تنها یک جفت باقی‌مانده بود و آخرین آنها آخرین بار در سال ۲۰۰۲ دیده شده و احتمالاً این گروه منقرض شده‌است. از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می‌آمدند از زمستان ۲۰۰۷ تاکنون تنها یک پرنده باقی‌مانده‌است که زمستان‌ها به تالاب فریدون‌کنار می‌آید. تا سالها مسیر پروازی آنها نا مشخص بود. سرانجام ردیابی‌های ماهواره ایی نشان داد که آنها از غرب دریای مازندران وارد ایران شده و در تالاب بین‌المللی فریدون کنار، ازباران و سرخرود زمستان گذرانی می‌کنند.[۱] مسیر مهاجرت این یک پرنده از فریدون‌کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان، و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می‌یابد.[۲]
احتمال انقراض درنای سیبری به شدت بالاست، چراکه جمعیت آن در چند نسل اخیر کاهش شدیدی داشته‌است. تقریباً تمام درناهای سیبری باقی‌مانده در حیات وحش زمستان را در دریاچه پویانگ چین گذرانده و تابستان نیز به شرق سیبری میروند و جمعیت آنها در این دریاچه در سال ۲۰۰۸ حدود ۳۷۵۰ و در سال ۲۰۱۲ حدود ۳۴۰۰ بال برآورد شده‌است.[۳]
طول این پرنده ۱۳۵ سانتیمتر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد.
پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است. درناهای گروه شمال روسیه زمستان‌ها به مناطق پارک ملی بوجاق کیاشهر در گیلان و فریدون‌کنار مازندران ایران می‌کوچیدند ولی امروزه نسل آنها در ایران تقریباً منقرض شده.[۴] در ایران در سال ۱۳۸۵ یک میلیون دلار برای حفظ نسل درنای سیبری در تالاب فریدون‌کنار اختصاص یافته‌است.[۵]
مجله مهر: خروس‌ها موجودات عجیب و غریب و پیچیده‌ای هستند. موجوداتی که زندگی پر فراز و نشیبی دارند . پرنده ای با سینه‌ای که همیشه نیم متر جلوتر از خودشحرکت میکند و آموزششمی‌دهند تا با هم‌نوعش بجنگد و خون و خون ریزی کند. شایعات زیادی هم همیشه در مورد آنها گفته میشود. اینکه خروس‌ها اصلا وارد مرغداری نمی‌شوند و قبل از آن غذای حیوانات خانگی دیگر می‌شوند تا شایعاتی در مورد تاج خروس که می‌گویند در تهیه سوسیس و کالباس از آن استفاده میشود. خروس‌ها انواع مختلفی دارند. شاید بیشتر از ۱۰۰ نژاد خروس باشد که ما دو سه گونه‌اش را در زندگی‌مان دیده باشیم. بعضی تزئینی‌اند. بعضی‌هایشان حکم نگهبان مرغداری را دارند و بیشترشان برای جوجه کشی و این جور کارها استفاده می‌شوند. خیلی از خروس‌هایی که دیده‌ایم نژاد اصلی نیستند و حاصل ذوق و قریحه‌ی صاحب‌شان هستند! مثلا یک مرغ نژاد مینیاتور را می‌اندازند کنار یک خروس لاری. حاصل میشود یک جوجه سیکس پک و ته ریش دار اما جنگجو و قلدر!
خروس تزئینی
دماغ عملی‌ها و آرایشگاه رفته‌های این عرصه! این نوع از ماکیان، فقط برای چشم و هم چشمی خوبند. همین. نه قوقولی قوقو می‌کنند، نه به گربه‌ها چشم‌غره میروند و نه چیز دیگر. اصلا آدم رویش نمی‌شود به اینها بگوید خروس! بعضی‌هایشان را اگر ببینید اصلا تشخیص نمی‌دهید که این خروس است یا مرغ عشق! با جثه‌های کوچک و رنگ‌هایی عجیب و غریب. اگر یکی‌شان را داخل قفس پرنده‌های دیگر بگذارید، قطعا تحت الحمایت یکی از آن لاری‌ها میشود. خروس ابریشمی، خروس اتریشی، مینیاتوری و چند نژاد دیگر در این دسته قرار می‌گیرند. قیمت‌شان هم از۵۰۰ هزار تومن شروع میشود.
خروس روستایی
این خروس اصیل ترین نوع خروس است. تعامل خوبی با دیگر حیوانات مزرعه دارد اما وای به روزی که گربه‌ای نگاه ناجوری به یکی از عهد و عیالش بیاندازد. به راحتی و با چند حرکت گریه‌ی گربه‌ی نگون بخت را درمی‌آورد. البته خروس‌های الان که در مرغداری‌ها نگهداری می‌شوند کمی تغییر رویه می‌دهند. آنها فقط تا یک مدتی با دیگر خروس‌های حاضر در مرغداری، نگهبانی شبانه می‌دهند اما «به مرور» این خصوصیات‌شان را فراموش می‌کنند و شبیه مرغ‌ها می‌شوند. خروس محلی، خروس خراسانی، خروس واینداوت و ویلسومر معروف‌ترین آنها هستند. قیمت‌شان هم ۳۰هزار تومان به بالاست. خروس‌های سفید و کاکل قرمز هنوز هم در کوچه مرغی‌های خیابان مولوی و می‌شوند.
خروس جنگی
این خروس‌ها به جای لانه در قلعه زندگی می‌کنند. دلیلش هم این است که از همان اول می‌دانند که باید یک روزی مبارزه کنند و در آن مبارزه یا بکشند یا کشته شوند! می‌گویند، یکی از چیزهایی که آنها را تبدیل به جنگجوی خوبی میکند این است که وقتی هنوز جوجه هستند روزی چند قطره خون را به وعده غذاییشان اضافه کنند. همه‌ی اینها برای این است که خروس جنگو نهایتا در سه بازی شرکت کند و بعد هم (احتمالا) حین مسابقه می‌میرد. معروف‌ترین‌شان هم همان خروس لاری خودمان است که بعضا برای شرکت در خروس بازی‌های خارجی لژیونر می‌شوند.
خروس لاری، نسخه موبایلی!
تا الان، بازی‌های کامپیوتری و موبایلی با موضوع خروس و متعلقات آن(!)کم نداشته‌ایم. انواع و اقسام «قوقولی قوقو» و «نجات تخم مرغ» تا این اواخر که یک شرکت ایرانی، بازی «خروس جنگی» را برای اندروید و ios طراحی کرد.خروس جنگی یک بازی آنلاین است که داستان ساده و شیرینی دارد؛ خروس شما، به دستور شاه سرزمین خروس‌ها مامور شده تا در نقاط مختلف سرزمین نظم و امنیت را برقرار کند و خروس‌های شرور را سر جایشان بنشاند. البته این بازی، بخش رقابت هم دارد. شما می‌توانید در این بخش با خروس‌های دیگر رقابت کنید. در ابتدا، شما باید یک خروس از یکی از سه نژاد «وسترن» «لاری» و «ژاپنی» انتخاب کنید. هر کدام از این سه خروس ویژگی متفاوتی نسبت به بقیه دارند. شما در مرحله بعد باید خروس‌تان را تربیت کنید، برای او اسم بگذاریم و به سلاح‌های مختلف مجهزش کنید تا در مراحل بعدی بفرستیدش به جنگ رقبا! با هر پیروزی سکه می‌گیرید. با قهرمانی‌های مختلف الماس می‌گیرید. به این ترتیب می‌توانید خروس‌تان را آپدیت کنید. می‌توانید زره و سلاح جدید برایش بگیرید تا برایتان افتخارآفرینی کند. بازی خروس جنگی، گرافیک بالایی دارد، محیط بازی جذاب است و صداگذاری آن به بهترین شکل انجام شده. هیجان بازی هم به قدری بالاست که برای لحظاتی حس می‌کنید میان یک میدان نبرد واقعی هستید. این را هم اضافه کنیم که خروس جنگی بخاطر استقبال خوبی که در داخل ایران از آن صورت گرفت، به تازگی اولین بازی ایرانی لقب گرفت که نسخه بین الملل آن، تولید و به زبان انگلیسی منتشر شد.
گوشت خروس؛ بخوریم؟ نخوریم؟
جدا اگر روی تابلوی یک فست فود نوشته شده باشد «خروس بریان» ، اصلا رغبتی به خوردن آن پیدا می‌کنید؟ احتمالا جواب منفی است. اما باید بدانید که در کشتارگاه‌ها، مرغ و خروس‌ها با هم کشته می‌شوند و وارد بازار می‌شوند. البته مسئول یکی از کشتارگاه‌های اطراف تهران، این قضیه را کاملا رد میکند و می‌گوید که اصلا هیچ خروسی ازمرغداری وارد کشتارگاه نمی‌شود. این در حالی است که می‌گویند گوشت خروس خوشمزه‌تر و زود هضم‌تر از گوشت مرغ است. اما اینکه مرغدارها از خروس‌ها خودداری می‌گنند، شاید بخاطر این باشد که از خروس‌ها برای جوجه کشی‌های بعدی استفاده می‌کنند. البته گوشت خروس خوب است، اما نه هر خروسی. خروس‌های لاری و جنگجو گوشت سفت و سیاهی دارند. آن هم بخاطر استرسی است که موقع مبارزه به آنها وارد میشود.
عکس خر شکست خورده عشق
عکس خر شاکی
عکس خر رمانتیک
عکس خر کیف
عکس خر کنجکاو
عکس خر لوس
عکس خر بدبخت
عکس خر نی نی
عکس خر مدرن
عکس خر عراقی
عکس خر اسرائیلی
عکس خر مکزیکی
عکس خر خرخون
عکس خر زور
عکس خر حماسه ساز
عکس خر گلادیاتور
عکس خر گازسوز
کـــره ای گــفــت بـــه بابای خرش// پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش
وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت// ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری// تـــو کــه هر روز به صحرا میری
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم// ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم// ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم
تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی// نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت// پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا// یک جو از عقل به سر نیست تورا
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی// بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری// بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری// بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار// تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس// بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا// روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری// بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده// بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
می بــری مـــاده خــرت را حجله // بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت// پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود// موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
پــس از امــروز بــرو بر سرِ کار// تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار
خلاصه نتیجه آنها این بود که”ما دوباره و دوباره و دوباره به این نتیجه رسیدیم که تنها دلیل راه راه بودن گوره خر دفع ات از بدن است. هر جا که ات بیشتری باشند و حیوانات دیگر نتوانند به راحتی در آنجا زندگی کنند گورخر با راه های سیاه سفیدش به راحتی زندگی می کند و ات نمی توانند مزاحمتی برای آنها داشته باشند.”
تحقیقات درباره مگس های اسبها و چهارپایان نشان داد که این مگس ها به تضاد در انعکاس نور در بدن جذب می شوند و این خط های راه راه گورخر این تضاد را از بین می برند. با این وجود هنوز معمای بزرگ داروین درباره تکامل گورخر بی پاسخ مانده است.
این نظریه دفع ات تا به امروز به عنوان معتبرترین دلیل برای راه راه بودن گورخر است هر چند خود دانشمندان معتقدند که با مطالعات بیشتر شاید این نظر را هم در آینده رد کنند. اما در حال حاضر می توانید علت خط های گورخر را فراری دادن ات و مگس های موذی در آن شرایط آب و هوایی بدانید.
حتما شما هم به این سوال برخورده اید و یا کودکانتان شما را با پرسیدن این سوال که چرا بدن گورخر راه راه است به چالش کشیده شده اید ، باید گفت که این تنها سوال و معمای ذهن شما نیست و در حدود 170 سال پیش برای دانشمندان پیش آمد و تبدیل به موضوعی برای تحقیق و مطالعه شد.
این بحث حداقل از سال 1870 برای دانشمندان مورد سوال بود زمانی که چارلز داروین و آلفرد راسل والاس اجداد تئوری تکامل جهان بر سر خط های بدن گورخر با هم اختلاف نظر داشتند.
عده ای از دانشمندان و جانورشناسان دانشگاه کالیفرنیا توانستند 5 تئوری برای این سوال قدیمی بیابند. دلایل آنها این بود که گورخر راه راه است زیرا اولا راه ها ات را از او دور می کنند، دوما کمک می کنند خودش را استتار و پنهان کند، سوما خط های روی بدن گورخر حیوان شکارچی را سردرگم و گیج می کند و امکان فرار به او می دهد، چهارم اینکه راه راه های روی بدن گورخر دمای بدن او را کنترل می کند و در آخر اینکه یک وسیله ارتباطی بین یکدیگر است. آنها طی یک آزمایش حیوانات دیگر را به شکل گورخر رنگ کردند و در مناطق مختلف رفتارهای آنها را بررسی کردند و بر اساس این مشاهدات تئوری های خود را مورد یررسی قرار دادند. این گروه دانشمندان نتیجه مشاهدات خود را در مجله ارتباطات طبیعت چاپ کردند.
درباره این سایت