دُرنای سیبری (نام علمی: Grus leucogeranus) پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک‌ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته‌است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شده که جمعیت مرکزی منقرض شده و جمعیت غربی قطعاً منقرض خواهد شد (چون فقط یک پرنده باقی مانده و افزودن پرنده‌های جمعیت شرقی به آن نتیجه نداده‌است). جمعیت شرقی که در واقع تنها گروه موجود از درنای سیبری است تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌آیند، از اعضای این گروه بیش از ۳ هزار درنا باقی‌مانده که زیستگاه زمستانی تقریباً تمام آنها در دریاچه پویانگ و اطراف آن است.
جمعیت غربی و مرکزی تابستان‌ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان‌گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می‌آمدند. از گروه مرکزی در سال ۱۹۹۲ تنها یک جفت باقی‌مانده بود و آخرین آنها آخرین بار در سال ۲۰۰۲ دیده شده و احتمالاً این گروه منقرض شده‌است. از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می‌آمدند از زمستان ۲۰۰۷ تاکنون تنها یک پرنده باقی‌مانده‌است که زمستان‌ها به تالاب فریدون‌کنار می‌آید. تا سالها مسیر پروازی آنها نا مشخص بود. سرانجام ردیابی‌های ماهواره ایی نشان داد که آنها از غرب دریای مازندران وارد ایران شده و در تالاب بین‌المللی فریدون کنار، ازباران و سرخرود زمستان گذرانی می‌کنند.[۱] مسیر مهاجرت این یک پرنده از فریدون‌کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان، و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می‌یابد.[۲]
احتمال انقراض درنای سیبری به شدت بالاست، چراکه جمعیت آن در چند نسل اخیر کاهش شدیدی داشته‌است. تقریباً تمام درناهای سیبری باقی‌مانده در حیات وحش زمستان را در دریاچه پویانگ چین گذرانده و تابستان نیز به شرق سیبری می‌روند و جمعیت آنها در این دریاچه در سال ۲۰۰۸ حدود ۳۷۵۰ و در سال ۲۰۱۲ حدود ۳۴۰۰ بال برآورد شده‌است.[۳]
طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد.
پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است. درناهای گروه شمال روسیه زمستان‌ها به مناطق پارک ملی بوجاق کیاشهر در گیلان و فریدون‌کنار مازندران ایران می‌کوچیدند ولی امروزه نسل آنها در ایران تقریباً منقرض شده.[۴] در ایران در سال ۱۳۸۵ یک میلیون دلار برای حفظ نسل درنای سیبری در تالاب فریدون‌کنار اختصاص یافته‌است.[۵]
سایت حیات وحش سیبری ,جمعیت ,درنای ,گروه ,غربی ,پرنده ,درنای سیبری ,جمعیت غربی ,شمال ایران ,تالاب فریدون‌کنار ,گروه مرکزی ,شمال ایران می‌آمدند منبع
درباره این سایت